Namawiałem już wielokrotnie na to aby nagrywać opowiadania najbliższych. Tym razem przedstawiam nowy projekt Ośrodka KARTA gdzie po zarejestrowaniu można uzyskać dostęp do wielu inetresujacych wspomnień.
a – autor/autorka A.Cz. – Armia Czerwona Dyw. – dywizja KOP – Korpus Ochrony Pogranicza NKWD – ros. skrót od Ludowy Komisariat Spraw Wewnętrznych obw. – obwód, jednostka administracji radzieckiej, odpowiednik województwa PWSK – Pomocnicza Wojskowa Służba Kobiet UB – Urząd Bezpieczeństwa UNRRA – ang. skrót organizacji międzynarodowej: Administracja Narodów Zjednoczonych do Spraw Pomocy i Odbudowy ZPP – Związek Patriotów Polskich ZS – Związek Sybiraków
Indeks represjonowanych - obecnie zarządzane przez IPN
-------- znalezione ostatnio na http://ptl.info.pl/fp.php?i=426
Goworska Stanisława, Moja wojenna tułaczka sygn. 33/s Kserokopia rękopisu, ss. 6, 1989. 1939–1946. A., l. 17, została deportowana z matką i babcią 13.04.1940. Ojca, który był kolejarzem, aresztowano wkrótce po wkroczeniu armii radzieckiej. Zmarł w 1941 r. w Mariińsku k. Nowosybirska. Po miesięcznej drodze deportowani znaleźli się w Kazachstanie w obw. Pawłodar. Skierowano ich do fermy nr 3 sowchozu Pieszczańskiego, gdzie a. spędziła cały okres zesłania. Praca przy wołach, dojeniu krów. Po wybuchu wojny z Hitlerem do sowchozu przywieziono Niemców i Czeczeńców. O losie ojca a. dowiedziała się po amnestii. Wróciła z matką do kraju na wiosnę 1946 r.
Szymczuk Władysława Julia, Wspomnienia Sygn. 306/s Maszynopis, ss. 64, 1989. (1940-1946) A., ur. 1926 r., mieszkała z rodzicami na gospodarstwie w pow. Zborów (woj. Tarnopol). Ojciec kupił ziemię z parcelacji. Deportacja 10.02.1940 r. wraz z rodzicami i kilkorgiem rodzeństwa. Transport kolejowy do Permu, dalej samochodem i sańmi do posiołka w tajdze. Ojciec i siostra pracują na wyrębie. Wiosną sadzą nieco ziemniaków. Zbieranie runa leśnego. Walka z insektami i brudem. W 1942 r. a. idzie do pracy na wyrębie. Paczki od krewnych nieco umniejszają głód. Po amnestii przenoszą się do kołchozu. Ojciec podejmuje pracę kowala. A. skierowana do prac polowych. Dorabia wróżeniem. W lutym 1942 r. wyruszają na piechotę w stronę Permu. Z wielkim trudem dostają się do pociągu i jadą w kierunku Taszkientu. Podczas podróży cała rodzina zapada na tyfus. Pobyt w szpitalu. Śmierć ojca. Reszta rodziny dociera do wsi Pawłowka w obw. Orenburg. Zatrudnienie w kołchozie przy rozmaitych pracach. Nabycie kurzej ślepoty. Pomoc z polskiej delegatury. Głodowa zima 1942/1943. Kradzież drewna, zboża, by przeżyć. Praca w wojskowym gospodarstwie ogrodniczym. Zachorowanie na malarię. Matka pracuje jako stróż. Codzienne zmagania o przeżycie. A. podejmuje pracę w stołówce ośrodka maszynowego. Następnie skierowana do brygady polowej. Ciągłe poszukiwanie jakiejkolwiek żywności. W 1945 r. ciągłe oczekiwanie na wyjazd do kraju. Ciężka choroba a. Jesienią 1945 r. wydanie w Orenburgu dokumentów repatriacyjnych. Zimą a. idzie na służbę do owdowiałego leśniczego w zamian za opał i żywność. Odrzuca zaloty wdowca. Repatriacja w marcu 1946 r. Po powrocie różne kłopoty zdrowotne całej rodziny.
Wspomnienie Pana Szydłowskiego i Sukiennika oraz Pani Marii Balawajder, a także informacje o fotografiach i pamiątkach naszych osadników
Dzisiaj w czasie wymiany korespondencji na grupie Sybiraków FB jedna z osób zamieściła link do strony Memoriału w ostatniej wersji wzbogaconej o wiele informacji od czasu kiedy pisałem poprzedni artykuł na ten temat lokalizacji
Rejon Cherdyn obwodu Perm (od 1940 - obwód Cherdyn obwodu Mołotowa, w latach 1941-1957 - Krasnovishersky obwód obwodu Mołotowa, od 1957 r. - Krasnovishersky obwód obwodu Perm, obecnie - Krasnovishersky obwód obwodu Perm)
Zrobiłem kilka zrzutów, ale najważniejszy link do informacji na temat NASZYCH tutaj właśnie zamieszczam http://pmem.ru/index.php?id=1753
Kto nie zna rosyjskiego uruchomi sobie tłumacza google i też coś zrozumie. Są również bardzo dokładne koordynaty, które później nie omieszkam sprawdzić.
Trudno powiedzieć ile osób przeżyło od spisu z 1939 ale na dzień przyjazdu z Polski w obozie było łącznie
W dniu 03.03.1940:
Osadnicy - 709 osób. (143 rodziny)
«осадники» – 709 чел. (143 семьи)
|
Współrzędne |
57.350712, 60.336487
|
Kolejny dokument, który jest świadectwem czasów, a dla niektórych bezcenną informacją odznaczających w czasie i przestrzeni losy swoich najbliższych.
Ja pod numerem 9089 natrafiłem na zapis dotyczący mojej babci Teresy, ale "spotkałem" też adnotacje dotyczącą innych znajomych. Spis, nazywany też lista Rudnickiego (żołnierz, pracownik ambasady polskiej w Moskwie), został sporządzony na dzień 1 stycznia 1943 roku i zawiera kilkanaście tysięcy pozycji obejmujących informacje o rodzinach polskich żołnierzy i miejscu przebywania na terenie ZSRR. Spis nie jest kompletny i wielokrotnie zmieniany powstawał na podstawie danych zbieranych przez pracowników ambasady i głównie za pomocą tzw mężów zaufania celem ułatwienia kontaktu i ewentualnej pomocy rodzinom żołnierzy, którzy zgłosili się do służby. Dokument przechowuje Instytut Sikorskiego w Londynie, ale kopia dostępna jest również online.
Dla mnie okazał się ważny już choćby dlatego, że przez wiele lat sądziłem że babcia przebywała w latach wojny w Taszkiencie, Republice Uzbekistanu. Tymczasem okazało się, że wprawdzie nie tak daleko, ale w innym mieście i w innym kraju.
Dodam także, że po latach braku dostępu do archiwów byłych republik ZSRR, poszczególne kraje otwierają swoje archiwa i udostępniają przechowywane od II WŚ informacje. Jeżeli nie dzieci, to może wnuki i prawnuki będą miały szanse poznać nieznane dotąd losy swoich bliskich?.
Jestem w trakcie studiowania tego dokumentu pod kątem obecności osadników z Sienkiewicz. Natrafiłem już na wpis dt rodziny Dudek pod numerem 2440, Pani Kaczmarczykowej Bronisławy (która tam przebywała jakiś czas z moją babcią) nr 4601.
Strona 1 z 2
