Adnotacje o zniszczeniu kaplicy w Zahajcach i kościoła parafialnego w Szumbarze
Za kurierem kresowym:
Szumbar, wieś, pow. Krzemieniec. 30 lipca 1943 roku: „Ukraińcy nie mogąc się dostać do zamkniętego kościoła, ułożyli przy drzwiach wejściowych stos słomy i drzewa i podpalili. Gdy drzwi się wypaliły, weszli do wnętrza, rozbili okna dla przewiewu, na środek kościoła zwalili wszystkie ławki, konfesjonały i ołtarze i podpalili. Po pożarze dachy kościoła zostały rozebrane i wykorzystane na pokrycie dachów domów ukraińskich. Pozostałości murów, łącznie z fundamentami – cegły i granit – także zostały rozebrane. Kościół pw. Najświętszego Serca Jezusa z 1905 r. przestał istnieć. Podobny los spotkał grobowce znajdujące się na terenie kościelnym, w tym rodziny Ledóchowskich: zostały zburzone, trumny wyrzucone, cegła po cegle rozebrane. Stare lipy dookoła kościoła zostały wyrąbane.” (Siemaszko..., s. 424). „Parafia Serca Jezusowego w Szumbarze, erygowana w 1724 roku. W okresie 1727 - 1832 istniał tam klasztor oo. Trynitarzy. Kościół spalony przez Ukraińców w 1943 roku.” (http://ziemlak.republika.pl/diecezja/diecezja.html#Włodzimierski ). Kościół parafialny pw. Najświętszego Serca Jezusa. W latach 1727-1832 klasztor Trynitarzy. Pierwszy kościół, drewniany w stylu barokowym, został wybudowany w 1724 r. przez Franciszkę z Horobowskich Błędowską. Kościół ten został rozebrany, w jego miejsce wystawiono ze składek parafian nowy, murowany w 1905 r. W 1943 r. kościół i kaplica we wsi Zahajce Wielkie zostały spalone przez UPA, a ludność w większości wymordowana. (http://www.wolhynia.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=228&catid=2&Itemid=101).